Prace spawalnicze powinny być wykonywane przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, z zastosowaniem właściwych środków ochronnych. Szczegółowe zasady organizacji sposobu i miejsca prowadzenia takich prac oraz nadawania i przedłużania uprawnień określa Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz.U. 2000 nr 40 poz. 470).
Uprawnienia spawalnicze
Rozdział IV Rozporządzenia jest poświęcony kwalifikacjom, które powinna mieć osoba zajmująca się spawaniem, lutowaniem, napawaniem, zgrzewaniem oraz cięciem metali i tworzyw termoplastycznych. Każdy pracownik, zatrudniony na takim stanowisku, musi mieć ukończone szkolenie lub zdać egzamin spawacza. Potwierdzeniem (oprócz zaświadczeń o ukończeniu kursu lub zdaniu egzaminu) może być też Książka Spawacza. Egzaminy i szkolenia są prowadzone przez uprawnione jednostki, według zatwierdzonego wcześniej programu. Musi on uwzględniać przepisy Polskich Norm dla spawanych materiałów.
Spawacz musi mieć również pisemne pozwolenie od pracodawcy na wykonywanie spawania (§84 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy – Dz.U. 1997 nr 129 poz. 844).
Kwalifikacje spawalnicze – ważność, odnawianie, potwierdzanie
Wydane uprawnienia są ważne dwa lata (gdy dotyczą miedzi, niklu, aluminium, tytanu i ich stopów) lub trzy lata (gdy dotyczą stali). Warunkiem zachowania ważności przez ten okres czasu jest stała praca spawacza w zawodzie (bez przerwy dłuższej niż 6 miesięcy). Po upływie terminu ważności uprawnienia można odnowić.
Spawacz powinien co 6 miesięcy potwierdzać, że nadal wykonuje prace zgodnie z warunkami technicznymi i fachowo. Potwierdzenia dokonuje nadzór spawalniczy (wszystkie rodzaje spawania), pracodawca (w przypadku spawania miedzi, niklu) lub jego wykwalifikowany personel (aluminium).
