Kodeks Pracy w art. 210 dokładnie precyzuje sytuacje, w których pracownik może legalnie powstrzymać się od wykonywania pracy, a nawet oddalić ze swojego stanowiska, powiadamiając o tym przełożonego.
Prawodawca dopuścił dwie możliwości – gdy praca stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia (art. 210 § 1) oraz gdy stan psychofizyczny pracownika może takie zagrożenie stworzyć (art. 210 § 4). Te przypadki różnią się jednak między sobą.
W przypadku gdy przyczyną zaprzestania pracy jest zły stan BHP, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, nawet, jeżeli oddali się ze swojego stanowiska pracy (w celu zabezpieczenia się przed negatywnymi konsekwencjami zdrowotnymi występującego zagrożenia).
W drugiej sytuacji nie jest wymagane żadne dodatkowe badanie lekarskie lub potwierdzenie medyczne złego stanu psychofizycznego. Pracownik subiektywnie ocenia swój stan i na podstawie tej oceny może zgłosić przełożonemu (osobie sprawującej nadzór) fakt zaprzestania wykonywania obowiązków. Możliwość ta dotyczy jednak tylko tych prac, gdzie wymagana jest szczególna sprawność psychofizyczna. W tych sytuacjach pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia.
Co ważne, obie te sytuacje nie dotyczą pracowników, których zadaniem jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia. Nie mogą oni zgodnie z prawem powstrzymać się od wykonywania swoich obowiązków, nawet mimo występującego zagrożenia.
